Koniec leniuchowania

Poleniuchowałam i wcale, ani to wcale nie żałuję:)

Kilka dni urlopu i wolnego poświęciłam odpoczywając: bez wielkiego sprzątania. poczytałam ulubione książki, nadrobiłam zaległości serialowe, na chwile zapomniałam też o lalkach i nareszcie odespałam wszystkie nie przespane nocki:)
Na spokojnie odwiedziłam ulubione rupieciarnie, które mile mnie zaskoczyły i dostarczyły kolejnych tematów na posty:)


W końcu nastąpił koniec laby:( wróciłam do pracy i znowu chodzę niewyspana:(
Zabrałam się też za lalki i tutaj wystąpiło coś czego się nie spodziewałam:
-mój trupowaty aparat zaczął mieć problemy z ramami zdjęcia (ucina ręce, głowy itd.)
- mój trupowaty laptop doznał amnezji , zpomniał wszystkich haseł i nagle stwierdził, że jest przepełniony

Zastanawiałam się co robić , aż w końcu przypomniało mi się, że drugi komputer stoi przecież na biureczku i chyba nawet pamięta wszystkie hasełka:)
Niestety na aparat muszę poczekać do stycznia stąd przepraszam za jakość zdjęć czyli poucinane kończyny.

Post powinien się właściwie nazywać czupiradła, gdyż w takim własnie stanie znalazłam obie lalki.

 Obie mają kosmicznie długaśnie włosy.
Pierwsza to stara Stefka, ale o tak innym buziaku -oczy i usta, niż te, które posiadam.
Taki miała kołtun na włosach, że już chwilami zwątpiła w rozczesanie, ale jakoś się udało.

Druga to bodajże Barbie hula o ciałku typu pajacyk.

Włosy splątane z jakimiś gałązkami i dodatkowo cierpi na syndrom Marii Antoniny.
Ktoś chyba usiłował naprawiać i przewiercił lalce szyję.
Stawy udowe ma lekko rozchwiane co powoduje upadki na twarz i ciągłe roztrzepanie włosów.

A oto niespodziewanki około lalkowe, którymi zaskoczyły mnie ulubione rupieciarnie:)

Kolejna gromadka sylvanianów, które dołączyły do pozostałych.

Cudne maleńkie plastikowe klamereczki w lalkowym rozmiarze:)